Bistum Nardò-Gallipoli

Bistum Nardò-Gallipoli

Karte Bistum Nardò-Gallipoli
Basisdaten
StaatItalien
KirchenregionApulien
KirchenprovinzLecce
MetropolitanbistumErzbistum Lecce
DiözesanbischofFernando Tarcisio Filograna
GeneralvikarGiuliano Santantonio
BischofsvikarLuca Albanese
Gianni Piero de Santis
Gründung30. September 1986
Fläche587 km²
Pfarreien66 (2021 / AP 2022)
Einwohner204.944 (2021 / AP 2022)
Katholiken203.462 (2021 / AP 2022)
Anteil99,3 %
Diözesanpriester127 (2021 / AP 2022)
Ordenspriester19 (2021 / AP 2022)
Katholiken je Priester1394
Ständige Diakone13 (2021 / AP 2022)
Ordensbrüder26 (2021 / AP 2022)
Ordensschwestern91 (2021 / AP 2022)
RitusRömischer Ritus
LiturgiespracheItalienisch
KathedraleCattedrale di Santa Maria Assunta in Nardò
KonkathedraleConcattedrale di Sant’Agata in Gallipoli
Websitewww.diocesinardogallipoli.it

Das Bistum Nardò-Gallipoli (lateinisch Dioecesis Neritonensis-Gallipolitana, italienisch Diocesi di Nardò-Gallipoli) ist eine in Italien gelegene römisch-katholische Diözese mit Sitz in Nardò.

Geschichte

Das Bistum Nardò wurde am 13. Januar 1413 von Johannes XXIII. durch Umwandlung des Benediktinerklosters Santa Maria di Nardò errichtet. Bereits 1387 hatte der avignonesische Papst Clemens VII. das Kloster zum Bistum erhoben, diese Maßnahme verlor jedoch 1401 mit dem Ende des Schismas ihre Gültigkeit.[1] Das Priesterseminar des Bistums Nardò wurde am 27. Februar 1674 errichtet.

Am 30. September 1986 wurde dem Bistum Nardò durch die Kongregation für die Bischöfe mit dem Dekret Instantibus votis das Bistum Gallipoli angegliedert.[2]

Siehe auch

Commons: Roman Catholic Diocese of Nardò-Gallipoli – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

Einzelnachweise

  1. Monasticon Italiae III: Puglia e Basilicata a cura di Giovanni Lunardi, Hubert Houben, Giovanni Spinelli. Prefazione di Cosimo Damiano Fonseca. Cesena 1986 (Monasticon Italiae. Repertorio topo-bibliografico dei monasteri italiani, 3) S. 84; Konrad Eubel: Hierarchia Catholica medii aevi I: ab anno 1198 usque ad annum 1431 perducta. Editio altera. Münster 1913, S. 363
  2. Congregatio pro Episcopis: Decretum Instantibus votis, AAS 79 (1987), n. 6, S. 755ff.